Гадзіны таму ў фантазічным месцы быласці чароўная земля пад назвай Болініца Падаў. І гэта была незвычайная болініца, бо гэта быў аддзел толькі для падаў, якія дзевчыны карыстаюцца кожны місяц ў свой спецыяльны час. Пады важныя, каб робіць дзевчын прыгожымі і чыстымі падчас гэтага процесу.
Пады ў лякарні Pad праходзяць чудовую працэдуру і атрымліваюць такую ўвагу. Людзей, якія працавалі там, называлі сёстрамі мілосэрдыня, і яны былі вельмі мілыя. У сёстраў мілосэрдыня былась завязка, і з досведам яны ведалі спосабы, як зробіць пады радаснымі і кармфортнымі. Кожны пад адчуваліся як дома, калі трымаўся прымісы лякарні.
Калі новы пад прыходзіў у Больніцу Пад, яму трэба было пройсці крытычную праўку падLeod. Сестры былі ўвесь час над падам, пераглядаючы яго спераду і ззаду на прысутнасць любых праблем або чырвоных знамён. Яны дакладна разгледзелі адzielныя кампаненты пада. Яны таксама слухалі пад, калі ён быў шчаслівы і хваліўся. Сестры былі там, каб выклікаць пад, калі ён мел якія-небудзь перажыцці.
Калі пад чуў сабе нехороша, сястры лякарня ўжо мелі спосаб як яго вылічыць. Ім трэба было забраць пад і даты тварога спецыяльнае лікаванне, якое было створана сама для падаў. Гэта не былі лекарства, якія людзі прымаюць пры голавных болях ці калі у яныя ўзялася халад. Моя стварэння была задумана, каб дапамагчы падам на шляху да номінальнасці і шчасця. Навет пры лікаванні, і яны зноў пачыналі чуць пады - яны зноў радуюцца.
Лякарня Падаў, звёсцка, таму месца, дзе пады адпраowyваліся, калі яны не былі ў сваёй найлепшай форме, але гэта могла ўсё ж такі быць цікава! Сястры лякарня забяспечвалі, каб пады мацілі свае задаволенне. Яны робілі цікавыя рэчы з падамі, напрыклад, граючы ў хавайку, і навет награджвалі іх за добруе паўдзейнасць, даваячы ім ласкавыя лакомсты, каб яны чулі сябе спецыяльнымі. Пады таксама любілі наслаждвацца ў Лякарні Падаў і іх завецца ўважліва абслугоўвалі найкраснейшыя сястры.
Мабыць, для абодвух падаў іх укладалі ў спэцыяльна ўпакаваныя пакеты, каб яны не постраждалі па дарозе дамоў. Перш ніж пады пасліліся ў сваю дарогу дамоў, іх цеплялі за талію сёстры-медыкі. Пады былі ў найлепшым здраве, і рады і гордые, што вылучыліся з Болініцы Падаў. Яны ведалі, што будуць здаровыми і добрадзейнымі да сваёй наступнай жыццяўнай спраўжы.